Aansprakelijkheid van de sportbeoefenaar

Inleiding

Meer en meer stellen wij vast dat ook sportongevallen aanleiding geven tot gerechtelijke procedures, waarbij een speler of sportbeoefenaar de door hem of haar geleden schade tracht te verhalen op diegene die de schade veroorzaakte.

Risicoaanvaarding bij sport.

Bij het beoordelen van de daden van een speler moet rekening worden gehouden met de risico’s die eigen zijn aan de beoefende sport, maar elke deelnemer moet zowel de algemene regels van de voorzichtigheid als die van de beoefende sport in acht nemen.

De overtreding van een spelregel is op zich niet foutief, maar dit is wel het geval wanneer die overtreding een tekortkoming vormt aan de algemene zorgvuldigheidsplicht die rust op deelnemers van soortgelijke sporten.

Voorbeeld uit de praktijk : tennis, dubbelspel.

Het is misschien best de voorzichtigheidsverplichting te toetsen aan een voorbeeld uit de praktijk, behandeld voor de rechtbank van eerste aanleg te Tongeren.

De feiten waren de volgende : bij het dubbelspel werd een speler gekwetst door een slag met de racket van een medespeler. De rechtbank argumenteert als volgt : “Bij de appreciatie van de daden van een sportbeoefenaar dient rekening te worden gehouden met de omstandigheden eigen aan de beoefening van deze welbepaalde sportactiviteit en met de van toepassing zijnde spelregels, maar ook met de algemene voorzichtigheidsregels getoetst aan het gedrag van de normaal voorzichtige persoon, geplaatst in dezelfde omstandigheden”.

Aanlegger stelde vooreerst dat zijn partner hem tegen de spelregels in en in strijd met de tussen hen gemaakte spelafspraken, trachtte een bal “af te snoepen”.

De rechtbank motiveert dat in een dubbelspel tennis, de spelers niet gehouden zijn aan een bepaalde positie op het veld, tenzij wat betreft de service, nu deze positie varieert volgens het verloop van het spel en in acht genomen de eventuele voorkeur van de spelers zelf.

Het is zo dat het afsnoepen van een bal van zijn medespeler wellicht niet kadert in het deskundig of professioneel gepleegde tennisdubbelspel, maar tussen loutere amateurs kan dit niet als een spelfout worden aanzien.

Een tennisspeler in een dubbelspel dient wel rekening te houden met de aanwezigheid van zijn partner en derhalve de nodige aandacht besteden aan diens positie op het plein, gezien de mogelijkheid om deze te kwetsen wel degelijk bestaat.

De rechtbank concludeert : “Dat uit de eigen verklaring van verweerder blijkt dat hij haast blindelings naar de bal toeliep in de richting waar hij aanlegger kon verwachten, maar zonder oog te hebben op diens effectieve zeer dichte nabijheid. Dat enthousiasme bij het spel de speler niet vrijstelt van het naleven van de regels van de voorzichtigheid. Dat deze gedraging van verweerder zonder een grove of uitermate brutale fout te zijn, wat hem betreft nochtans een fout uitmaakt die een normaal behoedzaam speler in dezelfde omstandigheden geplaatst niet zou begaan hebben en die hem tot herstel der schade verplicht. “

Aldus werd de speler in kwestie verplicht de lichamelijke schade van zijn medespeler te vergoeden.

Conclusie :

Het wordt algemeen aanvaard dat aan de beoefening van een sport risico’s verbonden zijn, welke uiteraard hoger liggen voor meer risicovolle sporten dan andere.

Zulks geeft echter aan de sportbeoefenaar geen vrijgeleide om op een roekeloze of al te onstuimige wijze zijn sport te beoefenen, zo niet riskeert hij of zij een gerechtelijke procedure ter vergoeding van de opgelopen schade.